சொல்லுதற்கிடையில் தொலைந்து போன
ஏண்ணிறைந்த வார்த்தைகள்
இன்றென் கனவில் வந்தன
பசிய வெயிலின் இளங்குருத்துப் புல்வெளியில்
கிடந்தவாறு
புத்தனின் ஞானக்கண்களால் உலகைக் காண்கையில்
பெருக்கெடுத்த ஞானச் சொற்கள்
கைகளை இரத்தம் தெறிக்க உதறிவிட்டு
நட்பின் முகத்தை கோரமாக்கி விட்டுச் சென்ற
நண்பர்களுக்குச் சொல்ல வைத்திருந்த வார்த்தைகள்
ஏழாம் உலகத்தைப் படித்துவிட்டு
ஜெயமோகனுடன் பகிர சீர்செய்த வார்த்தைகள்
பிள்ளைகள் துயின்ற பின் வீடடைகையில்
வழிமலர்த்தியுறங்கும் அவர்களுக்காய் தெருவில்
கற்பனையாய் உருவாக்கிய கதைககள்
எல்லாமே இன்றென் கனவில்
யுகங்களின் தேக்கத்திலிருந்து பீறிட்ட பெருநதியாக
துயிலை உடைத்து நொருக்கிய
வனாந்தரப் பொழுதுகளின் ஈற்றில்
நானே வார்த்தைகளின் நிசப்தமாய் எஞ்சிவிடுகின்றேன்
பின்னெல்லாம் கனவின் விழி திறந்து
நனைவை அடைகையில்
துாரத்துத் திகிற் பறவையின் குரலில் சிதறுகின்றன
கனவில் மீண்ட வார்த்தைகளும்
